هرچی آفریقایی و آنگولایی و اهل گینه بیسائو و ماداگاسکار و ....هست تا میفهمن آدم ایرانیه همچین به آدم نگاه میکنن که چشماشون چهارتا میشه ! منکه از اول هم حوصله اینها رو نداشتم و ندارم ( خودم میدونم نژاد پرستم بدفرم !​) البته به همه آدمها احترام میذارم و دلم میخواد همه در صلح و ارامش زندگی کنن چون آزادی حق همست حتی حق ایرانیها که هیچ زحمتی براش نمیکشن ( بجز تعدادی انگشت شمار ) حالا میگفتم اوایل سعی میکردم وقتی میدیدم آدمهای به ظاهر درست و حسابی تر و اهل مطالعه هم راجع به ایران تصور پرت و پلایی دارن سعی میکردم برم بالای منبر و کلی روضه بخونم و از زمان کوروش و داریوش و خیام و ابو علی سینا گرفته تا معرفی دکتر مصدق و فاطمی و احمد شاملو و فروغ و مهرانگیز کار و . . . تا بلکه بتونم یه ذره دید اینا رو به ایران عوض کنم . خوب تا یه حدی هم موفق میشدم اما همیشه آخرش که میپرسیدن خوب اگه شما اینهمه آدم اینتلیجنت و هنرمند و هنر دوست و با احساس دارین پس چطور هیچکاری برای مملکتتون نمیکنین ؟ چطور یک درصد کوچیک اقلیتی که میگی براتون تا این حد تعیین تکلیف میکنن ؟ منم که یه آه عمیقی میکشیدم و از خجالت سر در جیب مراقبت فرو میبردم ! ! !

اما اخیرا اونقدر دیگه اعصابم سر این مساله به هم ریخته که دیگه وا دادم ! با خودم میگم اصلا به منچه مربوطه که اینهمه خودمو برای این مملکت که هیچ نقشی تو انتخابش نداشتم بکشم ؟ مگه ایران به من بجز سرافکندگی و تحقیر و از همه بدتر دربدری چی داده ؟ ؟ ؟ از همه بدتر اینکه با شناختی که از خیلی از هموطنام پیدا کردم فهمیدم که ماها حالا حالا شاهد هیچ دگرگونی در ایران نخواهیم بود . این مساله نیاز به یه کار فرهنگی تدریجی و دراز مدت داره که شاید اگه الان شروع بشه به زمان نوه نتیجه های من برسه . حالا وارد جزییات نمیشم که حتی از یاد اوری مشکلاتی که همین هموطنام که پاش بیفته از صد تا احمدی نژاد فاشیست تر هستن به سرم اوردن رعشه میگیرم . اما میخوام به این جمع بندی برسم که صادقانه بگم هیچ احساسی ته دلم نمونده . اگه دلتنگ ایران میشم فقط دلتنگ خانوداه و عزیزانم هستم . فقط وابستگیهای عاطفی به ادمهای زندگیم هست که عذابم میده . دارم با خودم فکر میکنم بگذریم از اینکه چی به سر من و تو و بقیه ی جوونهای این مملکت اومد که اینقدر بی احساس شدیم ؟ کجا رفت اونهمه حس وطن دوستی قلمبه شده من ؟ ! از اون بدتر ش اینه که من بی احساس که دیگه هیچ حسی به وطنم ندارم چطوری میخوام آستینامو بالا بزنم و فردای مملکتم رو بسازم ؟ آیا سناریو نویسها در اجرای نقششون موفق بودن که فهمیدن بهترین کار خلع سلاح احساسی دختر و پسرای این مملکته ؟​؟!

دشت بی فرهنگی ما

هرزه تموم علفاش

خوب اگه خوب ،

بد اگه بد ،

مرده دلای آدماش !