من برگشتم خونم . از فکر اينکه تقريبا يکی از آخرين مرحله های درسی ام رو با موفقيت و با کيفيت عالی گذروندم خوشحالم . اولا که من بیجا بکنم که بخوام تا ۷،۸ یا ۱۰ سال دیگه به فکر درس خوندن و PHD گرفتن بیافتم . ثانیا اگه بخوام هم دوباره درس بخونم باید حسابی پول جمع کنم و سابقه کاریم رو بالا ببرم که دکترا م رو هم تو یکی از همین دانشگاههای خوب که آدم کلی لذت میبره وقت و هزینه اش رو اینجا سرمایه گذاری میکنه بخونم . یادمه وقتی لیسانسم رو گرفته بودم از اینکه هیچی تو رشته خودم بلد نبودم و الکی فقط تئوری خونده بودم همیشه در عذاب بودم . اما برای فوقم که تو خارج از ایران خوندم با اینکه درسام خیلی سخت بود و من تو بدترین شرایط زندگیم و احساسیم و مالی و . . . درس خوندم اما اونقدر از کلاسام و چیزایی که یاد گرفتم راضیم که میگم نوش جون دانشگاه اون پول شهریه ای که ازمون گرفتن .

از ديشب که برگشتم همش تو فکر اين بودم که آخيش حالا که ديگه مجبور نيستم هر شب درس بخونم ديگه بايد سعی کنم روحيم رو خوب نگهدارم و زندگيم رو در اون جهتی که خودم دوست دارم پيش ببرم . امروز يه نامه از صاحبخونه ام دريافت کردم که نميخواد امسال قرارداد اجاره رو تمديد کنه و من ظرف يک ماه بايد خونه رو خالی کنم -:(

فکر ميکردم صاحبخونه ام خيلی آدم راستگو و درستکاريه . اول زنگ زدم به منشيش دليلش رو پرسيدم گفت که برای پرسنل شرکت خودمون خونه رو لازم داريم . بعد زنگ زدم به موبايل خود صاحبخونه گفت که خونه رو فروخته ! همه دروغگو و پدر سوخته شدن . ميدونم دردش چيه ! اينجا معمولا اجاره خونه ها سالی بين ۱۰ تا ۱۵ درصد ميره بالا. من پارسال اونقدر گشتم دنبال خونه ديگه داشتم از نا ميفتادم . در آخرين لحظه شانس آوردم و اينجا رو که تقريبا ۲۰-۳۰ درصد پايينتر از قيمت روز بود گير اوردم . خيلی هم براش خوشحال بودم . خونه کوچيکيه اما جاش خيلی خوبه و يه شهرک خيلی تر و تميز و شيکه ! اميدوار بودم امسال هم اجاره رو ۱۵ درصد اضافه ميکنه و من امسال رو ميشينم اينجا . اما حالا ميگه تصميم داره خونه رو بفروشه ! میدونم چرت میگه صاحبخونه اونقدر پولداره و اینجا خونه داره که اصلا نیازی به پول فروش این فسقل جا نداره . شرکت هم که بودجه خونه من رو بالا ببر نيست . حالا من موندم و يک ماه فرصت و بدوبدو . . . مطمئنم خيلی سخته بخوام يه همچين شرايطی گير بيارم . تقريبا غير ممکنه . . . هی دارم به خودم نهيب ميزنم که دختر ياد ت باشه به خودت قول دادی که ديگه خودت رو اذيت نکنی و اگه مشکلی برات پيش اومد زار زار راه نندازی . برای همين هم از عصری همش دارم تلاش ميکنم روحيم رو حفظ کنم . تا چه پيش ايد ؟ ! . . . . .