دلم ميخواد امروز اينجا بنويسم . که بعدها يادم بمونه که چه روزهای تلخ و غمگينی رو سپری کردم . که يادم بمونه چقدر دارم عذاب ميکشم . مشکلی دارم که فقط قضا و قدر برام درست کرده و فقط هم بايد به دست قضا و قدر حل بشه . صد البته که تلاش شبانه روزی خود من هم لازمه . اين يکی که دست خودمه و دارم تمام تلاشم رو ميکنم . اما بقيه اش به قضا و قدر بر ميگرده .

با همه بی اعتقاديم به يه چيزی معتقدم و اونم اينه که من اگه خدا بودم وقتی تصميم ميگرفتم آدمها رو خلق کنم هدفم از خلقت اونها، دادن حس زندگی به مخلوق برای لذت بردن و زندگی آسوده در اين دنياست . اگر نه که خدايی که ميگن عادله و مهربونه مخلوق رو نميافرينه که بهش زجر بده که . . . . . . پس من اميدوارم که در پس اين زجر های مداوم روشنايی ابدی باشه . اگه نباشه خيلی بی عدالتی و بی انصافيه . . . خدايا اميدم رو ازت نا اميد نکن ، نذار اين ته مونده ايمانم به تو از بين بره و تو اعماق وجود خستم کشته بشه . . . کمکم کن . . . . . .

به هیچکی نمیتونم بگم . . . . . به هیچکی . . . . . . .

من یک دختر تنها و غمگین و نا امیدم . . . . .