من الان دوشبه چراغ آباژورم (آواژورم ) سوخته و شبا تو تاریکی میشینم . الان دارم توتاریکی و با نور شمع رو کیبورد مشکی تایپ میکنم ! خوب چکار کنم بلد نیستم لامپشو عوض کنم . پیچ گوشتی ندارم . اومدم هی باهاش ور رفتم که باز ش کنم نشد . منم از لجم با لگد زدم پرتش کردم یه گوشه !

ميگما بهتون گفتم که رفتم عضو سالن زيبايی شدم برای ۶ ماه که هر هفته ميرم موهامو براشينگ ميکنم و مانيکور و پديکور و ماساژ و . . . به جان خودم به همه خانومها و دختر خانومها پيشنهاد ميکنم اين کار و بکنيد ! از نون شب واجبتره ! عجيب اعتماد به نفس آدم رو ميبره بالا . اينکه هر جا ميری همه از زيبايی و مرتب بودنت تعريف کنن خيلی تو روحيه آدم تاثیر داره .

من عاشق شدم
عشق زمينی !
عشق آدميزاد به آدميزاد *


*این تيکه برگرفته از فيلم شام آخر هست . اونجايی که کتايون رياحی اين جمله ها رو روی برگه برای حراست دانشگاه مينويسه .

==============================

بعدا اضافه شد :

پست آخر ژرفا خانوم گل برای من نوشته شده ! مرسی خانوم گل . چشم ، سعی ميکنم هميشه يه ابروم رو بدم بالا و اون لبخند ی رو که گفتی بزنم -:)

آره خيليا اسکارلت رو دوست دارن و دلشون ميخواد جای اون باشن ، خيليا ! اما اون انرژی مهار نشدنی ، اون حس خواستن بی پايان ، اون پريودهای سينوسی روحی ، اون هيجانهای روحی و اون پيج و تاب خوردنهای وقت و بی وقت انرژیی از اسکارلت ميگيره که هيچوقت تمام و کمال احساس خوشبختی نميکنه . اگه يه بار ديگه بخوام به دنيا بيام دلم نميخواد مدل اسکارلت به دنيا بيام ، خسته شدم ! خيلی خسته ! اما خوب الان که تو اين دنيا هستم اگه ازم بپرسن دلت ميخواد جای کی باشی ؟ ميگم جای خودم ! جای خودم با همه خوبيها و بديهام . با همه آرامشها و تشويشهام . تو همين نقطه از زمين که الان نشستم و دارم وبلاگ مينويسم و جواب ژرفا رو ميدم . تو همين لحظه که منتظر دو تا مهمون عزيزم که پس فردا ميخوان بيان پيشم . تو همين لحظه که به خوشيهايي که داشتم فکر ميکنم و حسرت چيزايی رو که ندارم ميخورم . . .

اما اينا رو ولش کن ، فعلا خودم و خودت و مهمونامو و جام جهانی و اشلی جونم و اين سالادی رو که درست کردم و دارم ميخورم و

عشقه ! راجع به بقیشم بعدا فکر ميکنم . فردا نه ها ، همون وقتی که خودم میدونم و قرارشو از قبل با خودم گذاشتم -:)