خواستم از علاف شدن طولانی در بانک ملی ايران برای يک کار بانکی کوچک که هنوز در یکی از پيشرفته ترين جاهای دنيا با همون سيستم دستی و کاغذ بازی از اين ميز يه اون ميز کار ميکنه بنويسم ( هرچند کارمندهای بانکی ما باسوادتر و کارآمدتر از کارمندهای بانکهای خارجی هستند اما سیستم که درست نباشد کار پیش نمیرود ) اما دلم نیامد . گفتم بگذار از مهمان نوازی و دست و دلباز بودن ذاتی ایرانی بنویسم وقتی در راه برگشت از بانک به خانه از دم چلو کبابی رد شدم و بوی کباب و ريحون مستم کرد ، به داخل رستوران رفتم و فقط يک پرس چلو کباب برگ سفارش دادم که به خانه بياورم ، آنها هم فقط همان پول غذا را گرفتند اما وقتی به خانه آمدم و کيسه را باز کردم غذا همراه بود با سالاد ، ماست و خيار ، نون تازه ، پياز و يک عالمه سماق . هرکدام از اين اينها را در رستوران ديگری بجز رستوران ايرانی (وگاهی عربی) سفارش بدهی کلی ازت پول ميگيرند حتی برای همون يک تکه نانش .
ایرانی بودن خصوصیتهای قشنگی هم به همراه دارد. یکی از آنها همین دست و دلباز بودن ، بخشنده بودن و مهمان نواز بودن است . این قشنگ است و من این قشنگی را دوست دارم .